Dag 8 Een dagje ontspanning

Half 8 zaten we aan het ontbijt en iedereen was met al zijn spullen voor vandaag op tijd
aanwezig. We kregen de melding dat de bus er al om 07.50u was i.p.v. 8.00u. De grap was
snel gemaakt. ’Dit is geen Moldavische buschauffeur, het moet een Nederlander zijn!’
Allemaal de bus met airco in en gaan. Met een uurtje stonden we bij het aquapark en
moesten we nog een half uurtje wachten. Eenmaal binnen verheugde iedereen zich op een
normale wc, helaas ook een gat in de grond! Het was een groot zwembad met een bar in het
water, tja de mannen hadden al snel een plekje aan de bar gevonden maar daar hield het
ook mee op. Lekker zwemmen van de glijbaan lekker zonnen en iedereen maar zeggen ’Dit is
lekker, een echt vakantie gevoel, o wat hebben we het slecht’. Na een week hard werken
hebben ze dit ook wel verdiend! Overigens bleek op deze dag dat Jorick wereldberoemd is in
Moldavië. Met als lunch (hoe verassend) een pizza. Anja ging samen met Eduard van de glijbaan.
Je moest in een band gaan zitten en je werd omhoog geschoten, Vol goede moed gingen ze
de trap op maar eenmaal beneden kregen we te horen dat Anja last had van blauwe billetjes… Als
ze weer in Nederland is zal ze dit uitleggen ;-) We zouden tot 14.00u blijven want om 13.00u
was er een schuimparty. We zijn inderdaad tot 14.00uur gebleven maar de schuimparty
stelde niks voor. Allemaal omgekleed en weer de bus in en op weg naar de shoppingmall.
Afspraak gemaakt dat iedereen weer om 17.30 zich moest melden en dat we daarna met ze
allen gingen eten. Zo gezegd zo gedaan en iedereen ging naar binnen. Robbert, Anja en ik hebben eerst maar eens een koude smoothie gedronken, hebben we de vitamines voor deze
week ook weer binnen. Hier en daar zagen we wat jongeren lopen, naar ons idee had
iedereen het naar zijn zin. Anja en ik gingen op jacht naar sieradenwinkeltjes. Al met al viel
dit heel erg tegen. We hadden echt het idee dat je bijna de winkels uitgekeken werd. Met
een broek, pet en een hemdje hadden wij de buit binnen. Daarna even lekker met z’n allen
eten in een Mexicaans restaurant. Hier en daar wat uitleg van de kaart iedereen besteld en
lekker gegeten met…… een heerlijk biertje!
Op de terugweg de muziek op standje levensgevaarlijk en lekker meezingen en dansen! Onze arme tolk
Mark keek echt of we gek waren. Eenmaal ’thuis’ was er een vervelend eind van deze leuke
dag. Er was ingebroken. Medicijnen, bellenblaas, koekjes, snoepjes, kauwgom, opkikkertjes,
toilettassen en nog een aantal dingentjes waren weg. Geen waardevolle dingen, laptop,
camera’s, tablet hadden ze allemaal laten liggen. Al snel was het duidelijk dat het kinderen
waren. Het gevoel van veiligheid en vertrouwen neemt met zo iets wel snel af. We hebben er
goed overgepraat en ze gaan morgen naar de kinderen toe om te praten. We zijn benieuwd
wat eruit komt.
Het is mooi om te zien dat de jongeren elkaar opzoeken, in het zwembad bij het shoppen
maar ook nu na wat er bij thuiskomst is gebeurd. Iedereen doet zijn verhaal bij elkaar en op
zijn eigen manier. We hebben een leuke, leerzame en mooie groep.
We laten jullie snel weten hoe het afgelopen is met de boefjes en onze spullen!
Groetjes!